Deprywacja sensoryczna w komorze flotacyjnej [#27]

Wczorajszy dzień zaczął się intensywnie, w pracy co chwilę pojawiały się komplikacje. Pomieszane kable, brak sterowników, przerwy w dostawie Internetu. Nie przejmowałem się jednak za bardzo, bo wiedziałem, że później czeka mnie relaks.

Zaraz po pracy byłem umówiony na eksplorowanie psyche metodą Voice Dialog, wspominałem o tej metodzie dwa tygodnie temu. Wyszedłem z lżejszym sercem i sporą dozą spokoju. Udałem się zjeść szybki obiad i pojechałem do lokalu z komorę hiperbaryczną.

Ze względu na katar wstrzymuję chwilowo hiperbarię. Do tego miejsca trafiłem jednak w pierwszej kolejności na floating. Deprywacją sensoryczną zainteresowałem się kilka lat temu. Wtedy też miałem okazję odbyć około 10 sesji. Czas na powrót do tej techniki. Cała metoda jest idealna na intensywny czas, bo polega na maksymalnym ograniczeniu bodźców docierających do naszych zmysłów.

Cywilizacja XXI wieku zapewnia nam tyle atrakcji, że nasze układy nerwowe często są zwyczajnie przeciążone. To żadna nowość, chociaż zjawisko wciąż nie jest dogłębnie zbadane. Wiadomo jednak czym skutkuje nadmiar bodźców. Skrócone okienko uwagi, zmniejszenie odporności, niepokój, lęki, a nawet choroby psychiczne. Z roku na rok te dolegliwości stają się coraz bardziej powszechne. Nie ma co liczyć, że ktoś za nas zajmie się tą sytuacją i warto samemu zadbać o ograniczenie stymulacji. Tym bardziej w czasie, kiedy trudniej o kontakt z przyrodą, a rzucenie wszystkiego i wyjazd w Bieszczady nie wchodzą w grę.

A co gdyby zaserwować swojemu układowi nerwowemu doświadczenie radykalnie odwrotne niż codzienne warunki? Deprywacja sensoryczna kojarzona jest czasem z eksperymentami amerykańskich służb specjalnych. Podobieństwo rysowane jest na podobnej, niedorzecznej zasadzie, jak kremowanie zwłok kojarzone z kominami Auschwitz. Tymczasem doświadczenie deprywacji sensorycznej jest niesamowicie przyjemne i relaksujące.

Jak wyglądało to u mnie? Po pierwszych sesjach byłem zdziwiony, że można być aż tak odprężonym. W komorze wyostrzają się zmysły i rozluźniają mięśnie. Woda przyjmuje wszystkie napięcia. Usłyszeć można bicie serca, można się wygodnie zdrzemnąć i poczuć mieśnie, o których istnieniu nie miało się pojęcia. Chcę jednak zaznaczyć, że dla niektórych osób doświadczenie deprywacji sensorycznej jest tak radykalnie odmienne od codzienności, że pojawić może się niepokój, nuda, czy gonitwa myśli. W takiej sytuacji zawsze można zaświecić światło i przerwać sesję, jednak przeczekanie takiego dyskomfortu może być tego warte. Kilka razy zdarzyło mi się niecierpliwić, jednak to mijało i przychodził nawet jeszcze głębszy relaks.

Technicznie jest to dość proste. Wyciemniona i wygłuszona komora wypełniona jest roztworem soli magnezowej Epsom o temperaturze odczuwanej jako neutralna. Stężenie soli dobierane jest tak, aby zapewnić optymalną wyporność ciała. Głębokość wody to około 20-30cm, także można spokojnie i bezpiecznie ułożyć się na wodzie. Typowa sesja trwa około 60-120 minut. Obowiązkowy prysznic tuż przedl zapewnia, że komora pozostaje czysta, a regularne ozonowanie powstrzymuje rozwój mikroorganizmów. Jest też regulamin.

Po floatingu miałem okazję porozmawiać trochę z właścicielką lokalu, bardzo pozytywna i zajarana tematem osoba. Mieliśmy parę wspólnych tematów związanych z procesem zdrowienia i biohackingiem. Nieco się zasiedziałem, ale wieczorem zdążyłem jeszcze odwiedzić sąsiadów i zaliczyć marszobieg po Dolonie Trzech Stawów. Pułap 22000 kroków osiągnięty. To był dobry dzień.
This report was published via Actifit app (Android | iOS). Check out the original version here on actifit.io

Daily Activity, Walking