Fatass Journal... #785, czyli słoneczna sobota w Montignies-Saint-Christophe

Dzisiejszą sobotę miałem inaczej zaplanowaną. Przed południem kolega zaczął mnie bombardować wiadomościami tekstowymi z propozycją wspólnego spaceru, próbowałem się wymówić obowiązkami w domu, to wtedy zadzwonił. Nie należę do ludzi, którzy potrafią odmawiać, więc się zgodziłem z zastrzeżaniem, że najpierw muszą ogarnąć dom, bo takie zadania postawiła żona. Czułem się jak w młodzieńczych latach, kiedy to mama warunkowała sobotni wyjazd na wieś od posprzątania w domu, wtedy zwykle wstawałem wcześnie rano, żeby obrobić się z porządkami i już o 10 być w autobusie.

Z racji presji czasu nie miałem czasu zaplanować wspólnej wyprawy, na szybko padła propozycja marszu wokół Beaumont. Jednak jadąc drogą w kierunku tego miasta naszą uwagę zwróciła niewielka wieś przy drodze Montignies-Saint-Christophe, więc postanowiliśmy poeksploatować te miejsce.

Gdzieś między fajnymi historyczymi gospodarstwami zobaczyliśmy taki ogródek, w którym były wszystkie możliwe figurki i posążki tego świata. Dwa domy dalej sąsiad chwalił się podobną kolekcją. Nie wiem dlaczego, ale zawsze jak taki misz-masz widzę to się smieję.

Z zachodniej strony wioski wije się niewielka rzeczka Hantes (dopływ Sambre). Nad tą rzeczką jest średniowieczny most powszechnie nazywany rzymskim do którego prowadzą drogowskazy z głównej drogi. Wielokrotnie chciałem tam skręcić, ale brakowało cxasu, teraz natomiast nadarzyła się okazja.

Wapienna budowla z trzynastoma okrągłymi łukami, ten tzw. "rzymski" most znajduje się na rozwidleniu drogi rzymskiej łączącej Bavay z Trewirem, w Montignies-Saint-Christophe. Został zbudowany w późnym średniowieczu. Most, wykonany z freestitu, ma długość 22 m i szerokość 3 m. Przecina Hantes, dopływ Sambre, który ma tu szczególnie silny prąd. Jest to stara zapora, która później została przebudowana na most, a teraz chodnik, który łączy wioskę z odległym o 700 m gospodarstwem Hurtebise.

Droga po północnej stronie nie nadawała się do przejścia, więc wróciliśmy do wioski i poszliśmy wzdłuż rzeki na zachód w stronę granicy francuskiej. Na zacienionych łąkach było wciąż widoczne, że poranek był dziś mroźny.

Nie chcieliśmy przekraczać bez potrzeby granicy, bo nie byliśmy pewni co nas tam może spotkać ze strony stróżów prawa, gdyby nas zatrzymali, dlatego po tym chybotliwym i spruchniałym mostku przeszliśmy na drugą stronę rzeczki.

Po drugiej stronie droga szybko się skończyła i musieliśmy po łąkach dojść do najbliższa drogi, niestety najbliższa była już po francuskiej stronie, ale prowadziła w stronę Belgii, więc czym prędzej się tam udaliśmy.

Przeszliśmy na drugą stronę głównej drogi i poszliśmy w kierunku doliny rzeki. Oprócz ciekawej rzeźby terenu naszą uwagę zwróciła ciekawa budowla, a w zasadzie potężne mury warowne, które wznoszone były w przypadkach zamków. Ten mur ma natomiast chronić dostępu od zachodu do niewielkiego gospodarstwa.

Pierwsze wzmianki o wiosce pochodzą z drugiej połowy IX wieku, więc skrywa ona dużo więcej tejemnic, niż te, które udało nam się odkryć w tak krótkim czasie.