[PL / ENG] My Actifit Report Card: November 6 2025

Postanowiłam na siłę dostrzegać uroki życia. Ot, dalsza forma autoterapii. I muszę przyznać, że te słoneczne, mgliste poranki, kiedy człowiek czeka na swój autobus na przystanku, mają swój urok. Jest całkiem nieźle.
Pamiętam, jak kiedyś na lekcji angielskiego w liceum nauczycielka spytała mnie, jakie momenty dnia mnie relaksują, a ja odpowiedziałam, że jazda rano autobusem. I zostało to przyjęte mocnym zdziwieniem w klasie :D a ja serio, lubię ten moment, kiedy po porannym rozgardiaszu w domu człowiek sobie siada, wyjmuje kindelka, czyta książkę i jest wieziony w świat. Lubię być pasażerem.

I decided to force myself to see the joys of life. Just another form of self-therapy. And I have to admit, those sunny, foggy mornings, waiting for my bus at the bus stop, have their own charm. It's quite nice.
I remember once, in high school English class, my teacher asked me what moments of the day relax me, and I replied, "The morning bus ride." And that was met with considerable surprise in the class :D But seriously, I love that moment when, after the morning chaos at home, you sit down, take out your Kindle, read a book, and are whisked away into the world. I like being a passenger.

Dzień biurowy był całkiem przyjemny. Trochę obawiałam się co będzie po powrocie, bo chciałam w końcu pobyć w pracy do tej szalonej 14.20, co oznacza, że potem prosto z przystanku, z plecakiem z komputerem i wszystkim, musiałam grzać prosto do żłobka i do przedszkola. Jak kończyłam pół godziny wcześniej, to zdążałam wpaść do domu zrzucić rzeczy. A tu prosto, spragniona, itp. Ale dałyśmy radę. Co prawda Dzidzia jak zwykle rzuciła się w ucieczkę i ani myślała, aby ta ucieczka była w kierunku przedszkola po brata, ale jak ją capnęłam do wózka, to już było z górki. Antycypując, że na placu zabaw Dzidzia będzie głodna i zła, zanim podeszłyśmy pod przedszkole zrobiłyśmy jeszcze szybkie zakupy w Aldi (moje dzieciątko od razu pochłonęło dwa banany). A tu heca, na placu zabaw dziś nikogo, więc w sumie od razu wróciliśmy do domu. Mogłam więc odwrócić kolejność i pójść najpierw po Bombla, potem po zakupy, bo biedaczek od razu pytał "Mamo, czemu dziś tak długo".

The office day was quite pleasant. I was a little worried about what would happen when I got home, because I wanted to be at work until that crazy 2:20 PM, which meant I had to run straight from the bus stop, backpack with computer and all, to the nursery and preschool. When I finished half an hour early, I'd still be able to rush home and drop off my things. And here we were, straight away, thirsty, and so on. But we managed. As usual, Baby ran off, as usual, and didn't think her escape would be to the preschool to fetch her brother, but once I grabbed her in the stroller, it was all downhill from there. Anticipating Baby would be hungry and angry at the playground, we did a quick shopping trip to Aldi before we got to the preschool (my little one immediately devoured two bananas). And what a surprise, there was no one at the playground today, so we basically went straight home. So I could have reversed the order and gone for Bombla first, then for the shopping, because the poor thing immediately asked, "Mom, why is it so long today?"